Małe modelki - dziewczynki czy już kobiety?

Gdzieś istnieje niewidoczna granica, która oddziela świat realny od wyimaginowanego, świat niewinnego dzieciństwa od świata dorosłych. Kto ją przekroczył i jakie mogą być tego konsekwencje?

W grudniu 2010 roku paryski "Vogue" wstrząsnął ogromną częścią społeczeństwa. Ukazała  się w nim  sesja, która przedstawiała kilkuletnie dziewczynki w roli kobiet (jedno ze zdjęć zamieściłam powyżej). Mocny makijaż, szpilki, rozchylone usta i pozy nietypowe dla dzieci... Już sama reakcja polskiego społeczeństwa, wydawałoby się, że dosyć odległego od wydarzeń dziejących się we Francji, była pełna wydźwięku emocjonalnego. Świat zaprotestował.

Komentarze ukazujące się na polskich serwisach internetowych:

lula.pl

pinger.pl

Oczywiście były też osoby, którym sesja przypadła do gustu. Pomysł i same fotografie oceniały jako przekonujące i dające do myślenia. 

Nie da się nie zauważyć, że świat dziecięcej mody zbliża się do świata dorosłych. Dziewczynki już nie noszą kolorowych ubranek, ale coraz częściej posiadają zewnętrzną garderobę taką samą jak ich mamy, tyle że w mniejszym rozmiarze. Sfotografowane są w makijażu i pozycjach, które mogą być odbierane dwuznacznie. 

Prezrentacja dziecięcej kolekcji ubrań na supertrash.com

Pozwólcie, że daruję sobie prezentację kolejnych przykładów zdjęć... W Internecie można znaleźć ich mnóstwo! Odbieram to jako światło alarmujące. Gdzie jest granica? Czy ona w ogóle istnieje??? Na pewno gdzieś możemy ją znaleźć (o czym świadczy przykład z zamieszaniem wokół świątecznej sesji w "Vogue Paris"), ale z roku na rok zostaje przesunięta coraz dalej. Wyobrażacie sobie powyższe zdjęcia w czasopismach jeszcze kilkanaście lat temu? 

Z perspektywy czasu mogę stanowczo poprzeć zarzuty wobec dziecięcej sesji paryskiego "Vogue'a". Obcując z różnymi zjawiskami oswajamy się z nimi. Pewne rzeczy zaczynają powszednieć, a my już nie burzymy się patrząc na nie. Wyobraźcie sobie, że usadzamy przed telewizorem osobę, która nigdy nie miała kontaktu z mass mediami. Na pewno na niektóre obrazy reagowałaby inaczej niż my, a informacje ze świata wzbudzałyby w niej o wiele więcej emocji. Tak samo jest z każdą inną rzeczą: mając z nią na codzień do czynienia - przyzwyczajamy się.

Kilkadziesiąt lat temu łapaliśmy się za głowę widząc kobietę w krótkiej spódniczce, a kilkaset to samo działo się, gdy widzieliśmy publiczny pocałunek (nawet nie taki bardzo namiętny, ot zwykłe cmoknięcie w usta)... Dziś jest podobnie, pewne sprawy szokują. Jednak mam nadzieję, że świat nie pójdzie na tyle "do przodu", by akceptować wizerunek dziecka jako obiektu wzbudzającego pożądanie seksualne. Każdy z nas jest częścią tego wielkiego globu... protestujmy więc.